Maurice Steenbergen, de man achter de iconische hardcore-hit 'Poing', heeft een carrièrepad bewandeld dat veel verder reikt dan die ene wereldhit. Van grafisch vormgever tot hardcore pionier, videoclipregisseur, documentairemaker en schrijver: zijn verhaal is er een van creativiteit, de grillen van de muziekindustrie en een constante drang om verhalen te vertellen met beeld en geluid.
De geboorte van 'Poing'
Geboren in Rotterdam (1973) en opgegroeid in Spijkenisse, begon Steenbergen als vormgever bij kranten en als dj bij het ‘Stedelijk Jongerenwerk’, voordat de opkomende housemuziek hem greep. Samen met Danny Scholte vormde hij Rotterdam Termination Source. Het idee voor 'Poing' ontstond in hun zolderkamerstudio, geïnspireerd door het springende publiek op raves. "Niemand danste meer, mensen sprongen", aldus Steenbergen. Het werd een parodie op de steeds harder wordende muziek.
Met beperkte middelen (Atari ST, Akai S-950 sampler) creëerden ze een minimalistische track met een cartoonachtig 'poing'-geluid en een opgeschroefd tempo (148 BPM). Paul Elstak, destijds A&R bij Mid-Town en oprichter van Rotterdam Records, gaf de cruciale tip om het 'poing'-geluid constant door te laten lopen en zorgde voor betere drumgeluiden. Steenbergen ontwierp zelf de hoes. Na een succesvolle test in de lokale discotheek Demi-Sec bracht Elstak 'Poing' uit op Rotterdam Records, het eerste hardcorelabel ter wereld.
Stuiteren naar de top
'Poing' werd een enorme hit in 1992, met een nummer 2-positie in Nederland en hoge noteringen in België en het VK. De track behaalde platina, verscheen op honderden compilaties en verkocht miljoenen exemplaren. Het nummer definieerde het gabber/hardcore-geluid en inspireerde zelfs 2 Unlimited voor hun hit 'No Limits'.
Een impressie van Maurice Steenbergen in de jaren 90
De realiteit van de muziekindustrie
Het financiële succes bleef achter bij de verkoopcijfers. Door lage royalty's hielden Steenbergen en Scholte relatief weinig over aan de hit. "Een harde les over de genadeloze economie van de muziekbusiness", noemde Steenbergen het later. Bovendien liep hij een forse belastingschuld op. Het succes legde ook artistieke druk op; de opvolger bleef uit omdat ze de gimmick niet wilden herhalen. Ondanks de teleurstellingen kijkt Steenbergen positief terug op de kansen en ervaringen die 'Poing' bracht.
Samenwerkingen en aliassen
Steenbergen was zeer productief in de jaren 90. Hij werkte intensief samen met Paul Elstak onder de naam Evil Maniax ('We Are The Creators Of Hardcore') en produceerde Elstak's hitalbum 'Mix The House 2'. Hij gebruikte diverse aliassen zoals Armageddon ('You'll Never Be Mine'), Michael Whiteline en Wicked on Wax, voornamelijk op Rotterdam Records en zijn eigen label Jump Records.
Van muziek naar video
Midden jaren 90 verschoof Steenbergen’s focus naar het regisseren van videoclips, gebruikmakend van zijn grafische achtergrond en netwerk. Hij werd de vaste regisseur voor Paul Elstak's happy hardcore-hits ('Luv U More', 'Rainbow in the Sky'), die veelvuldig op TMF en MTV te zien waren. Zijn rol evolueerde van editor naar regisseur, cameraman en animator. Hij regisseerde ook clips voor andere grote dance-acts zoals Kadoc en Klubbheads, en later voor een breder scala aan Nederlandse artiesten waaronder René Froger, Ruth Jacott en Moke.
Het creatieve vervolg als maker van muziekvideo's
Prijzen en projecten
Steenbergen ontwikkelde zich verder als videoclipmaker, met een focus op animatie en cinematografie. Zijn clip voor Deorro's 'Yee' (2013) behaalde miljoenen views. In Nederland won hij in 2011 een Buma NL Award voor Beste Muziekvideo voor Vinzzent's 'Zomerdromen' en werd in 2013 opnieuw genomineerd voor 'De liefde leeft in mij'. Hij groeide uit tot een veelgevraagd regisseur, werkend voor grote labels en bedrijven. Zijn zelfbenoeming tot 'audiovisueel architect' weerspiegelt deze passie voor het combineren van beeld en geluid.
Oldschool Renegades
In 2009 startte Steenbergen met de documentaire 'Oldschool Renegades' (2013) over de pioniersjaren (1989-1993) van house, rave en techno. Gedreven door een verlangen om "het hele gevoel van die tijd" vast te leggen, interviewde hij iconen als Moby, The Prodigy, Frankie Bones en Paul Elstak. De film, geprezen om de combinatie van interviews, archiefbeelden en muziek, ging in première op ADE en werd vertoond op internationale festivals zoals CPH:DOX. Hiermee werd Steenbergen niet alleen deelnemer, maar ook verteller van de muziekgeschiedenis.
Links: tijdens de productie van Oldschool Renegades in Los Angeles (2011). Rechts: Q&A sessie na een vertoning op een festival (2014)
Het verhaal op papier
Omdat de documentaire niet alle verhalen kon bevatten, publiceerde Steenbergen twee boeken. 'POING: het onverwachte volkslied van een hardcore generatie' is zijn persoonlijke memoire over het leven voor en na de hit, inclusief technische details en de zakelijke realiteit. 'Oldschool Renegades: de complete interviews' bevat de volledige transcripties van de 33 interviews voor de documentaire, met diepgaande verhalen van pioniers als Moby, Frankie Bones en Paul Elstak. Beide boeken werden bestsellers op Amazon.nl.
Huidige activiteiten
Steenbergen’s werk toont een fascinatie voor creativiteit, technologie en de muziekindustrie, met een kritische blik op commercie maar ook dankbaarheid voor kansen. Een creatieve burn-out leidde begin jaren 2000 tot een periode als docent Audiovisuele Techniek aan het Grafisch Lyceum Rotterdam, wat onverwacht therapeutisch werkte en zijn passie hernieuwde. Tegenwoordig is hij actief via zijn platform https://steenbergen.media als onafhankelijk journalist, contentmaker en audiovisueel architect, gespecialiseerd in entertainment en technologie. Hij publiceert interviews, artikelen en blogposts over muziekgeschiedenis en technologie, en biedt schrijf- en coachingsdiensten aan.
Expert nodig?