Midden in de oldschool revival kreeg ik een telefoontje van mijn jeugdidool, Ben Liebrand. Hij presenteerde een show op Radio Veronica genaamd "In The Mix", waar hij zijn favoriete nummers van de jaren 70 tot nu draaide, allemaal perfect gemixt in zijn kenmerkende stijl.
Ben stond erom bekend Nederlandse DJs en producers uit te nodigen voor zijn show, en nu vroeg hij mij. Ik kon het niet geloven. De man die me had geïnspireerd om DJ te worden, wiens mixen ik religieus had bestudeerd, wilde dat ik naar zijn huis kwam voor een interview in zijn show. Ik was tegelijk nerveus en opgewonden.
Toen ik aankwam bij Ben's prachtige Villa Roozenburg in Weurt, bij Nijmegen, begroette hij me hartelijk en leidde me naar boven naar zijn thuisstudio. Ik had foto's van deze studio in tijdschriften gezien, maar er in het echt zijn was een totaal andere ervaring. De apparatuur, de set-up, de aandacht voor detail – het was allemaal een getuigenis van Ben's toewijding en passie voor zijn vak.
Het interview
"Welkom bij een speciaal interview vanavond met Maurice Steenbergen, de maker achter Poing," begon Ben Liebrand, zijn stem vol oprecht enthousiasme. "Laten we bij het begin beginnen - toen je dingen opnam in je slaapkamer op je hifiset."
Ik grinnikte, overspoeld door een golf van nostalgie bij de herinnering aan die vroege dagen. "Ja, dat waren waarschijnlijk jouw Grandmixes en Minimixes, daar is het allemaal mee begonnen."
Ik herinnerde me dat ik 11 of 12 was, tijdens muziekles op de middelbare school. "In de laatste vijf minuten van de les mochten leerlingen een tape afspelen naar keuze, wat meestal jouw Minimix van de week ervoor was. Dit wekte mijn nieuwsgierigheid over hoe het werkte, wat me ertoe bracht om in de bibliotheek onderzoek te doen naar termen als 'MIDI'." De opwinding van ontdekking en de honger naar kennis waren de drijvende kracht achter mijn passie voor muziekproductie.
Dieper ingaand op mijn ontstaan, legde ik uit hoe ik besefte dat ik een sampler nodig had. Na een jaar sparen kocht ik er eindelijk een en begon te experimenteren. "En dan ontdek je dat je inderdaad zelf iets kunt creëren. Gelukkig," zei ik met een grijns, denkend aan het gevoel van voldoening en vreugde dat kwam met die eerste creaties.
Ben verwonderde zich erover hoe anders dingen toen waren vergeleken met nu. "Vroeger moest je echt zoeken naar informatie, er was geen internet," merkte hij op, wat het grote contrast tussen het predigitale tijdperk en het informatietijdperk benadrukte. "Nee, er was geen internet," beaamde ik, met een zweem van weemoed in mijn stem. "Dus als je überhaupt iets wilde vinden dat enigszins over het onderwerp ging, was dat niet makkelijk."
We bespraken hoe MIDI rond 1982 populairder werd met de DX7 synthesizer, samenvallend met de opkomst van Grandmixes en Minimixes. Ik beklaagde me erover hoe mensen tegenwoordig vaak direct muziekproductie willen leren, zonder de moeite te nemen om te lezen en te leren. De culturele verschuiving naar instant bevrediging stond in schril contrast met de toewijding en het doorzettingsvermogen die nodig waren om je vak te beheersen.
Mijn creatieve proces delend, beschreef ik hoe ik bij het maken van een mix begin in Excel, waarbij ik de tracks lijst ongeacht toonsoort, tempo of genre. "Ik voeg de BPM's toe, sorteer op tempo, en bereid de mix dagenlang mentaal voor, waarbij ik de nummers in mijn hoofd afspeel. Als ik het daadwerkelijk samenstel, vallen veel dingen vaak op hun plek zoals gepland, hoewel er verrassende elementen kunnen zijn die onverwacht goed werken of vice versa." De minutieuze planning en mentale voorbereiding waren essentieel voor het maken van een samenhangende en boeiende mix.
Het gesprek ging over naar uitdagingen, zoals het omgaan met Prince's opzettelijk vertraagde snare hits. Ik prees Prince als een briljante, maar onderschatte producer die inventieve, baanbrekende muziek maakte.
Terugdenkend aan mijn vroege DJ-dagen, herinnerde ik me hoe ik in hiphop en hiphouse terechtkwam, genietend van de combinatie van uptempo beats en rap vocals die later house muziek beïnvloedden. De fusie van genres en de energie van die tracks hadden mijn verbeelding gevangen en mijn muzikale smaak gevormd.
Ben en ik grapten over een mogelijke "Poing" comeback, waarbij we grapten over een deadline van twee maanden. We bespraken de huidige nostalgie voor oldschool house en waren het erover eens dat het de juiste tijd zou kunnen zijn om daarop in te spelen. De cyclische aard van muziektrends en de blijvende aantrekkingskracht van klassieke sounds boden een sprankje hoop voor een nieuw hoofdstuk in mijn carrière.
Ben vroeg me naar mijn huidige projecten buiten muziekproductie, zoals lesgeven. Ik sprak enthousiast over het begeleiden van de volgende generatie producers en creatievelingen, de voldoening van het doorgeven van mijn kennis en ervaring aan gretige jonge geesten.
We eindigden op een hoopvolle noot, waarbij Ben me aanmoedigde om een nieuwe hit te maken en aanbood om die in première te laten gaan in zijn show. "Oké dan," zei ik lachend, de opwinding en anticipatie van nieuwe uitdagingen en kansen borrelden in me op. "Dank je wel."
Aan het einde van het interview draaide Ben mijn "Favtraxx Mixes", twee mixtapes die ik had gemaakt met de invloedrijkste tracks uit mijn vroege DJ-dagen. Mijn mixen horen op zijn show, wetend dat hij mijn werk waardeerde, was een validatie als geen ander.
Na afloop van het interview verraste Ben me door me uit te nodigen om bij hem en zijn gezin te blijven eten. Terwijl ik aan de eettafel zat, omringd door Ben's gezin, kon ik niet anders dan reflecteren op de ongelooflijke reis die me naar dit moment had geleid. Van die vroege dagen van het luisteren naar Ben's mixen op de radio tot nu als gast in zijn huis, het voelde als een droom die uitkwam.